درمان پی آرپی برای ریزش مو چیست؟
کادایف: یکی از باورهای نادرست درباره ی ریزش مو این است که طاسی، فقط به ظاهر و زیبایی لطمه می زند در حالی که یک نکته قابل تامل تر در مورد این عارضه این است که از دست دادن موها می تواند دلیلی بر وجود یک بیماری پنهان و جدی باشد.
به گزارش کادایف به نقل از ایسنا، همین طور علاوه بر بیماری عوامل دیگری چون تداخل دارویی، اضطراب یا سایر پریشانی های روحی و روانی نیز می توانند سبب ریزش مو شوند. بدین سبب در مرحله اول مهمست که ریزش مو را نادیده نگیرید و در پی یافتن علت آن باشید.
متخصصان علوم پزشکی برای افرادی که از این مشکل رنج می برند، خبری امیدبخش از موثر بودن یک درمان نسبتا نوظهور می دهند.
آنها می گویند: روش درمانیِ "پلاسمای غنی از پلاکت"، روشی که به بهبود مفاصل لطمه دیده کمک می نماید، ممکنست در احیا و رشد مجدد موی سر نیز مفید باشد.
بنظر می رسد که این شیوه درمان تحت عنوان "درمان با پلاسمای غنی از پلاکت" یا PRP (پی آرپی)، به رشد مجدد موهای ازدست رفته کمک نماید.
دکتر "شیلپی کترپال"، متخصص پوست در کلینیک "کلیولند" در این زمینه می گوید: پی آرپی هیچ عارضه جانبی (البته بجز احساس خفیف فشار در محل تزریق) ندارد.
درمان "پی آرپی" چیست و چگونه عمل می کند؟ به گزارش ایندیپندنت، پزشکان از حدود یک دهه پیش برای تسریع روند بهبودی مفاصل لطمه دیده بعد از لطمه یا جراحی، استفاده از روش درمانی "پی آرپی" را شروع کردند.
در طول درمان، مقداری از خون بیمار در دستگاه سانتریفیوژ چرخانده می شود تا پلاکت ها و پلاسمای موجود در آنرا جدا کند. سپس پزشکان پلاسما را به محل موردنظر تزریق می کنند که به ترمیم رگ های خونی کمک می نماید، رشد سلولی و سرعت بهبود زخم را بیشتر می کند و در عین حال تولید کلاژن را تحریک می کند.
پس از آن که متخصصان دریافتند که غلظت بالای پلاکت ها در سلول های پلاسما با طولانی کردن مرحله رشد چرخه مو، به رشد مو کمک می نماید، پزشکان استفاده از این روش را در درمان های پوست و مو نیز در پیش گرفتند.
در این شیوه درمانی، پزشکان پلاسما را به پوست سر و قسمت هایی که در آن ریزش مو رخ داده است، تزریق می کنند. تزریق ها بطور معمول به مدت سه ماه و بصورت ماهانه به انجام می رسد، سپس نوبت های تزریق هر سه تا چهار ماه یک دفعه و به مدت دو سال ادامه پیدا می کند. برنامه تزریق برمبنای ژنتیک، الگو و میزان ریزش مو، سن و هورمون های هر فرد تنظیم می شود.
دکتر کترپال می گوید که هم اکنون اغلب درمان های موجود دیگر ریزش مو برای خیلی از بیماران مشکل سازترند.
دو داروی مورد تایید سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) برای درمان ریزش مو شامل "فیناستراید" و "ماینوکسیدیل" هستند اما متقاضیان باید این داروها را مداوم و در طول زمان مصرف کنند و نتایج آنها نیز دائمی و تضمین شده نیست.
برای مثال ماینوکسیدیل ممکنست به خشکی و خارش در پوست سر بینجامد و فیناستراید هم ممکنست سبب اختلال عملکرد هورمونی در مردان شود.
کاشت مو نیز یکی دیگر از گزینه ها است اما نیاز به ایجاد بریدگی در پوست سر دارد و زمان بهبودی اش طولانی تر است.
کاشت مو گونه ای جراحی شمرده می شود و به همین دلیل، پزشکان بطور معمول این شیوه را فقط برای کسانی که سفارش می کنند که به ریزش موی شایان توجهی گرفتار باشند. بعلاوه پیوند نیز پرهزینه تر است و جای زخم روی پوست سر باقی می گذارد.
آیا درمان "پی آرپی" برای همه کارآیی دارد؟ این روش درمانی برای خیلی از افراد بی خطر و موثر است. با اینحال اشخاصی که به اختلال زمینه ای مانند بیماری تیروئید یا لوپوس (یکی از انواع بیماری خود ایمنی) گرفتار هستند، احتمالاً نتایج خوبی از این شیوه درمان نخواهند گرفت، برای اینکه این اختلالات به مرور زمان موجب ریزش مجدد مو می شوند.
همین طور اگر از داروهای رقیق کننده خون استفاده می کنید، پلاکت های خون شما به خوبی کار نخواهند کرد و این روش به اندازه کافی موثر نخواهد بود.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب