کدام نوع بیهوشی در عمل جراحی بی خطر است؟
به گزارش کادایف خراسان رضوی نتایج تحقیقات جدید نشان داده است که میزان زنده ماندن، بهبود عملکرد و هذیان بعد از عمل برای بیمارانی که تحت بیهوشی عمومی یا بی حسی نخاعی برای جراحی شکستگی لگن قرار گرفته اند، یکسان است. این کار که برگرفته از بزرگترین تحقیق تصادفی انجام شده برای مقایسه دو تکنیک بیهوشی است، این تفکر رایج درباره بیمارانی که بی حسی نخاعی دریافت می کنند، وضعیت بهتری دارند را به چالش می کشد. این تحقیق توسط محققان دانشکده پزشکی پرلمن در دانشگاه پنسیلوانیا آمریکا رهبری شد.
به گزارش مدیکال اکسپرس، سرپرست تحقیق، دکتر مارک دی نیومن، دانشیار بیهوشی و مراقبت های ویژه اظهار داشت: شواهد موجود به صورت قطعی به این سؤال پاسخ نداده است که آیا بی حسی نخاعی برای جراحی شکستگی مفصل ران بی خطرتر از بیهوشی عمومی است یا خیر، در صورتیکه این یک سوال مهم برای پزشکان، بیماران و خانواده هاست. تحقیق ما استدلال می کند که در خیلی از موارد، به نظر می آید هر دو نوع بیهوشی بی خطر است. این مهم می باشد چونکه نشان داده است که در خیلی از موارد انتخاب ها می توانند نه بر مبنای تفاوت های پیشبینی شده در نتایج، بلکه بر مبنای ترجیح بیمار هدایت شوند.
سالانه ۲۵۰ هزار نفر از سالخوردگان در ایالات متحده تحت عمل جراحی شکستگی لگن قرار می گیرند. در حالیکه اغلب بیماران مبتلا به شکستگی لگن در ایالات متحده از بیهوشی عمومی استفاده می نمایند، استفاده از بی حسی نخاعی برای جراحی شکستگی لگن بین سالهای ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۷، ۵۰ درصد افزایش پیدا کرده است در حالیکه بیهوشی نخاعی در ۵۰ درصد یا بیشتر موارد شکستگی لگن در انگلستان و سایر کشورها استفاده می شود.
طی بیهوشی عمومی، از داروهای استنشاقی و داخل وریدی برای بیهوشی بیماران استفاده می شود که اغلب احتیاج به قرار دادن لوله تنفسی موقت برای پشتیبانی از ریه ها در طول عمل جراحی دارد. برای بی حسی نخاعی، از داروها برای بی حس کردن قسمت تحتانی بدن از راه تزریق به ستون فقرات استفاده می شود. در حالیکه بیماران امکان دارد برای راحتی، مسکن دریافت نمایند، به صورت معمول قادرند در حین عمل جراحی تنفس کنند و به ندرت به لوله تنفسی نیاز دارند.
جدید ترین مقایسه های بیهوشی عمومی با بی حسی نخاعی حاصل تحقیقاتی است که جمعیت آنها تصادفی انتخاب نشده بودند، بعضی از آنها میزان کمتری از عوارض شناختی و پزشکی با بی حسی نخاعی را گزارش می کردند. در حالیکه بعضی از بیماران امکان دارد بیهوشی نخاعی را با هدف پیشگیری از عوارض انتخاب کنند، برخی دیگر بیهوشی عمومی را برای اجتناب از تزریق نخاعی یا به علت ترس از آرام بخش ناکافی در طول عمل برمی گزینند.
در این تحقیق، نیومن و همکاران وی ۱۶۰۰ بیمار را از ۴۶ بیمارستان در سرتاسر ایالات متحده و کانادا مورد بررسی قرار دادند. همه بیماران حداقل ۵۰ سال سن داشتند، یک مفصل ران شکسته داشتند و از قبل قادر به راه رفتن بودند. شکستگی مفصل ران بخصوص بین افراد مسن مانند بیماران مورد تحقیق نگران کننده است چونکه می تواند منجر به از دست دادن تحرک شود که با دو برابر یا حتی سه برابر شدن خطر مرگ ومیر زودهنگام همراه می باشد.
آنچه تحقیق نیومن را از کارهای قبلی در زمینه مبحث متمایز می کرد این بود که به صورت تصادفی بیماران ثبت نام شده را به دو گروه مساوی تقسیم کرد؛ کسانی که قرار بود بیهوشی عمومی دریافت نمایند و افرادی که در گروه بی حسی نخاعی قرار گرفتند. لازم به ذکر است، حدود ۸۰۰ بیمار در هر گروه بودند.
برای به دست آوردن تصویری کامل تر از نتایج بالقوه در ارتباط با هر نوع بیهوشی، محققان میزان مرگ ومیر بعدی بیماران و این که آیا آنان توانایی راه رفتن را به دست آوردند، چه به تنهایی و چه با عصا یا واکر را با هم ترکیب کردند. تا ۶۰ روز بعد از عمل جراحی، ۱۸.۵ درصد از بیمارانی که تحت بی حسی نخاعی قرار گرفته یا مرده بودند یا قادر به راه رفتن نبودند که در مقابل ۱۸ درصد از بیمارانی بودند که تحت بیهوشی عمومی قرار گرفتند. هنگام مشاهده مرگ ومیر در ۶۰ روز، ۳.۹ درصد از بیمارانی که بیهوشی نخاعی دریافت کرده بودند در مقابل ۴.۱ درصد که بیهوشی عمومی انجام دادند، جان خویش را از دست دادند.
علاوه بر این، جهت بررسی چگونگی تأثیر انواع مختلف بیهوشی بر عوارض شناختی احتمالی، محققان هذیان پس از عمل را هم مورد بررسی قرار دادند؛ حدود ۲۱ درصد از بیماران تحت بی حسی نخاعی در مقابل ۲۰ درصد از افراد با بیهوشی عمومی، گرفتار هذیان می شوند.
نیومن می گوید: آنچه نتایج تحقیق ما عرضه می دهد، اطمینانی است که بیهوشی عمومی می تواند یک گزینه مطمئن برای جراحی شکستگی لگن برای خیلی از بیماران باشد. این اطلاعاتی است که بیماران، خانواده ها و پزشکان می توانند با هم از آن برای انتخاب مناسب مراقبت های شخصی هر بیمار استفاده کنند.
یافته های این تحقیق در مجله پزشکی New England منتشر، در نشست علم بیهوشی ۲۰۲۱ و نشست سالانه انجمن آمریکایی بیهوشی (ASA) هم عرضه شد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب