این پرنده با بالاتر از ۸۰۰ سنگ در گلویش خفه شده
به گزارش کادایف، در قلمرو دیرین شناسی گاهی به چیزهایی برمی خوریم که اصلاً منطقی به نظر نمی رسند. نمونه اش کشف فسیل گونه ای ناشناخته از پرنده ای ۱۲۰ میلیون ساله است که در هنگام مرگ گلویش پر از سنگ بوده است.
به گزارش کادایف به نقل از خبر آنلاین، به نقل از فرادید، این پرنده به اندازه گنجشک (که حال با نام Chromeornis funkyi شناخته می شود) در آخر منقارش دندان های بزرگی داشت، شبیه به یک پرنده فسیلی بزرگ تر به نام Longipteryx، اما از جهات دیگر بطورکامل متفاوت بود. برای دکتر «جینگ مای اوکانر»، معاون بخش خزندگان فسیلی در موزه فیلد شیکاگو، بطورکامل روشن بود که با یک گونه جدید رو به رو است، اما او هیچ گاه حدس نمی زد هنگام بررسی دقیق تر چه چیزی پیدا خواهدنمود.
درون گردن این پرنده، توده ای از سنگ های ریز وجود داشت. نحوه فسیل شدن آنها نشان می داد که پس از مرگ وارد بدن نشده اند، بلکه به احتمال زیاد علت مرگ بوده اند: این سنگ ها در گلوی پرنده گیر کرده و موجب خفگی اش شده بودند. اما معمای بزرگ اینست که اصلاً این سنگ ها چه طور وارد گلویش شده بودند.
اوکانر می گوید: «اولین فکرم این بود که این ها سنگ های سنگدان هستند، اما خیلی عجیب بود که این توده در مری قرار داشت. در ابتدا فکر می کردم این توده از دستگاه گوارش به بالا رانده شده، اما هرچه بیشتر بررسی کردم، روشن تر شد که این توده از هر نظر غیرعادی است؛ نه فقط جایگاهش، بلکه اندازه، شکل و حجمش هم عجیب بود».
سنگ های سنگدان یا «گاسترولیت ها» ابزاری برای هضم غذا هستند که امروزه هم بعضی جانوران از آن استفاده می نمایند. در واقع حیوان با بلعیدن چند سنگ، آنها را مانند هاون و دسته هاون درون بدنش به کار می گیرد تا غذا را خرد کند. خزندگان، مثل کروکودیل ها، و پرندگان از این شیوه استفاده می نمایند.
اما مشکل اینجاست که در بین هزاران فسیلی که از پرندگان هم خانواده این گونه پیدا شده، هیچگاه نشانه ای از وجود سنگدان دیده نشده است. اوکانر و همکارانش تصمیم گرفتند همه فسیل هایی را که با سنگ های گوارشی پیدا شده بودند بررسی نمایند تا ببینند آیا این پرنده تنها نمونه از نوع خود بوده است یا نه.
آنها میانگین اندازه و تعداد سنگ های سنگدان را بر مبنای اندازه بدن پرندگان محاسبه کردند و با این فسیل عجیب مقایسه کردند. نتیجه این بود که آن چه در گلوی این پرنده دیده می شد، اصلاً سنگ های سنگدان نبوده است.
این پرنده خیلی کوچک بیشتر از ۸۰۰ سنگ در گلویش داشت که بسیار بالاتر از حد طبیعی بود. علاوه بر این، بر مبنای چگالی، مشخص شد که بعضی از آنها حتی سنگ هم نبوده اند، بلکه گلوله های ریز خاک رس بوده اند.
بنابراین، با یک فسیل خیلی عجیب رو به رو هستیم. براستی، به قول اوکانر، در بین همه فسیل هایی که او می شناسد (و تعدادشان کم نیست)، هیچ گاه موردی نشنیده که کسی سنگ هایی را در گلوی یک جانور پیدا کند. پس چه بلایی سر این پرنده آمده است؟
یک توضیح ممکن، بیماری است. می دانیم پرندگانی که امروز زنده اند، وقتی بیمار می شوند، امکان دارد رفتارهای خیلی عجیبی از خود نشان دهند و بلعیدن مقدار زیادی مواد عجیب هم می تواند یکی از این رفتارها باشد. وقتی این توده سنگ با معده اش سازگار نبوده، پرنده امکان دارد کوشیده آنرا بالا بیاورد، اما توده در گلو گیر کرده است. فشار این توده به گردن و مجرای تنفسی، آخرین وعده غذایی مرگبار او را رقم زده است.
پیدا کردن علت مشخص مرگ در یک فسیل نادر است، اما غیر ممکن نیست. اوکانر نمونه های جالب دیگری هم از فسیل هایی دارد که داستان های شگفت انگیزی را روایت می کنند.
او اظهار داشت: «من فسیل یک پرنده دیگر از گروه enantiornithine را هم بررسی که یک تخم داخل بدنش حفظ شده بود.آن تخم هم غیرعادی بود، چون پوسته اش بیش از اندازه نازک بود. ما به این نتیجه رسیدیم که پرنده به دلیل گیر کردن تخم (حالتی که تخم به هر علتی نمی تواند از بدن خارج شود) مرده است».
او افزود: «همچنین روی یک فسیل پرنده به نام Yanornis کار کردم که روده هایش گرفتار انسداد شده بودند. در شکمش سنگ هایی وجود داشت که در ابتدا تصور می شد سنگ های سنگدان هستند، اما من نشان دادم که در واقع سنگ های ریزی بودند که روده ها را پر کرده بودند. این حالت زمانی رخ می دهد که انسداد روده ایجاد شود و در نهایت به مرگ منجر می شود».
منبع: كادایف
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب